You are my wild #27

Het duurde even voor Merijn mij van de bank gesleept kreeg. Hij stond echt al op het punt in zijn eentje de deur uit te gaan, maar kreeg de kinderen zonder mij niet mee. I Love mijn kinderen. Liever was ik met mijn saggerijnige hoofd mijn bed in gedoken, onder de dekens gaan liggen en de rest van de dag onzichtbaar gebleven maar helaas, dat gaat niet. En nadat eerst kleine man en later kleine meid mij poeslief met hun aller snoezigste stemmetjes kwamen overhalen asje asjeblieft mee te gaan ging ik over stag. Ik weekdier.

Mja, de buitenlucht deed me toch wel goed. Wist ik wel, maar ik ben rete eigenwijs. Sterker nog, ik vond het best wel lekker. Frisse lucht inademen. Met mijn kop (alsnog zowat onzichtbaar) achter mijn camera, mijn ongelofelijk mooie kinderen vastleggen. Oh dat is misschien wel wat ik het liefste doe. Zij lekker uitrazen. Moe worden. Ik plaatjes schieten. Zij blij, ik blij.

You are my wild, een jaar lang mijn kindjes vast leggen zoals ik ze zie. Dat is gebaseerd op dit ontroerende project. In Nederland begon Anki ermee. Meer deelnemers vind je bij haar.