You are my wild #31

Laat me even verdrinken. Wat hebben die kinderen toch prachtige ogen. Ze zien me wel maar gaan totaal op in hun spel. Letten niet op mij met mijn eeuwige camera met telelens. Fijn voor mij, zal ooit de tijd van gekke bekken trekken voorbij gaan? Ik moet het goede moment af wachten. Dat moment duurt altijd maar een fractie van een seconde. Oh, kon ik al die momenten maar vastleggen, ik schiet er zo vaak naast… Roepen heeft geen zin, ze kennen inmiddels al mijn truckjes.

Er wordt druk gekookt. Ze maken soep. Van gras en paardenbloemen en gereedschap uit mijn keuken. Wat een heerlijkheid, twee van die kabouters in mijn tuin.

You are my wild, een jaar lang mijn kindjes vast leggen zoals ik ze zie. Dat is gebaseerd op dit ontroerende project. In Nederland begon Anki ermee. Meer deelnemers vind je bij haar.