Zwemles dus

Wacht maar, je begint pas net verzuchtte de geïrriteerde mede zwemlesmoeder naast mij toen ik net voor het eerst mijn puppie met een grote glimlach in het eerste badje achter liet. Nu vind je het nog leuk misschien. Nah goed, het is pas kind 1 misschien, en we zijn ook pas anderhalf jaar bezig, wie weet kakel ik wel anders en hoeft C bij Siem van mij niet zo nodig. Toch zie ik mezelf denk ik liever in het zwembad zitten dan tussen de schreeuwende marktlui op het voetbalveld.

Oké jongens, binnen een kwartier zitten jullie weer omgekleed in de auto. Hup hup hup. Het is vrijdag. Op vrijdag wordt er bij ons thuis gezwommen. De twee oudste overlappen elkaar. Lekker handig dacht ik. Behalve dat de zwemtijd verschoof van 16.00 uur wat al amper te halen was naar 15.45 uur. Uhm…

Natuurlijk heeft zoon altijd gym op vrijdag. Wat betekent dat hij niet precies om 15 uur de schooldeur uitstormt maar zich eerst nog netjes moet omkleden. Ik mik die zwemspullen wel even de kleedzaal in dacht ik. Ik dacht het niet dacht de zoon. Gek genoeg is zoon nog altijd sneller dan zijn oudere zus. Voor haar betekent vrijdagmiddag vaak nog dat ze haar lade moet fatsoeneren, een klus, besluit haar tas in de klas te laten liggen en het nooit voor elkaar krijgt gewoon even naar boven en naar beneden te lopen, dat duurt en duurt maar, altijd en anders een beker met melk, eerst nog van alles te moeten bespreken met de vriendinnen of echt echt echt heel nodig te moeten plassen en nee mam, ik kan echt niet meer eerst naar huis. Zucht.

Zwemles dus

Oke, op vrijdag fietsen we dus niet naar school. Met het razende tempo van de dochter waarin ik met met volgeprakte mamafiets al moet balanceren om niet om te vallen, liggen ze nooit op tijd in het water. Op vrijdag middag liggen de zwemtasjes al netjes klaar, twee stapeltjes precies zoals ze dat wensen. Tegen de tijd dat ik de relpeuter eindelijk uit de auto heb weten te krijgen, kan ik hem er weer in hijsen omdat de oudste netjes klaar staan.

Haha, ja tuurlijk. Nee. Mop, ga je omkleden. Lieverd, straks kun je naakt dansen of met je piemel spelen, nu even je zwembroek aan. Glaasje sap jongens? Oké hup hup hup… Schoenen aan. Lieverd doe je schoenen even aan. SCHOENEN AAN!!! Vergeet je tas niet. Heeft iedereen zijn tas? Wel alle ****

Oo-key, we hebben tijd zat jongens. Eerste in de kleedkamer.

Ik strijk boven op een stoel neer achter het glas in de hitte terwijl mijn peuter zeurt om ‘soepie’ en tegelijkertijd de aandacht van zus beneden op de kant naar zich toe te trekken. Dochter op haar beurt haar koppie boven water probeert te houden terwijl haar volgezogen broek en shirt haar de diepte in willen zuigen. Ze houdt vol, steekt haar duimpjes omhoog en dan een hartje. Het gat wordt uitgerold. Dochter staat te juichen op de kant. Het liefste zwemt ze met haar kop onder water, behalve vandaag.

Vandaag rollen de tranen over haar besproete wangen want haar oortje doet pijn en ze heeft koorts. Maar ze doet het toch. Ze duikt als een pro sierlijk van de kant en zwemt wat ze moet zwemmen. Als ze boven komt probeert ze me wild gebarend uit te leggen dat de ingevette prop watten heeft standgehouden, dat begrijp ik pas tijdens het afdrogen. In de pocket, dit kind haalt volgende week haar B.

Ik sla de handdoek om haar bibberende slungelige lijfje

knuffel haar weer warm, droog haar af en hijs haar in haar joggingbroek. We gaan dit trotse nieuws eens even onder het genot van een paracetamol-kontraket de wereld in smijten. En dan door naar C.

Weet je schat, je kunt ook zwemmen als sport kiezen.

Ik heb geen hekel aan dat bad, en zij al helemaal niet, wel aan het tijdstip. Ik zit daar zelf best wel graag met mijn drie kuikens aanhang. Toe te kijken hoe de oudste twee zich kostelijk vermaken in het water en de jongste zich al dan niet mopperend in mijn schoot nestelt, de trotse moeder de gans uit te hangen.